data:post.title

W pogoni za SLOW

środa, 17 maja 2017 22 komentarze
Z perspektywy czasu widzę, że przeprowadzka mojej rodziny na wieś była klasyczną ucieczką przed hałasem i  męczącym "dupościskiem". Magiczne słowa - slow life - miały załatwić wszystko. Wolność w działaniu, swobodę w byciu i kontakt z szeroko pojętą naturą. Byle wolniej, ze smakiem, treściwie i sensownie. Iście sielsko anielsko. 







Do pierwszej zimy. 



Śnieg po pas, a po drewno daleko. W starym domu, stare deski. W nich dziury, jak groty skalne. I ten gryzoni pisk. Sufitowym wyścigom mysich czempionów nie było końca. Szkoda, że nasz miastowy kot dał drapaka w siną dal. Do dziś mam wyrzuty sumienia, że straumatyzowałam to cudowne zwierzę. A mógł być nadmyśliwym :-) Fajnie było, ech...
Od tego czasu minęło 7 lat. Nie rozumiem tylko, dlaczego tak szybko? Miało być slow, a było fast and furious
Dzieci, dom, zwierzęta, pracownia - młynek totalny. Gdzie to spowolnienie, którego oczekiwałam?
Zrozumiałam jednak, że z owczego pędu możemy wyrwać się zawsze i wszędzie.
Wystarczą chwile, momenty.
Zebrane, potrafią ujarzmić czas:-)





 
 itd...

Opowiedzcie, jak Wy spowalniacie. Co dla Was znaczy slow life?

Jeśli ten post jest dla Ciebie inspiracją lub znasz kogoś, kto mógłby z niego skorzystać - zostaw ślad swojej obecności (skomentuj, udostępnij, dołącz do newslettera).

22 komentarze

  1. Dla mnie to cieszenie się z drobiazgów, obserwowanie z dzoeckiem świata i spędzanie czasu z najbliższymi.

    OdpowiedzUsuń
  2. wieś to idealne miejsce gdzie można odpocząć od miejskiego hałasu i ciągłego biegu, moi rodzice mają domek na wsi i za każdym razem kiedy tam wracam odpoczywam i zbieram siły na powrót do życia w wielkim mieście :)

    OdpowiedzUsuń
  3. sam tytuł brzmi dla mnie jak oksymoron. skoro slow to i żadnej pogoni nie może być miejsca. ludziom z miasta wydaje się, że zabita dechami wieś to taki synonim spokoju. tymczasem trzeba w piecu napalić, dach załatać, do sklepu 10 kilometrów się wybrać, może krowę wydoić. też nie ma czasu.

    myślę, że to slow i spokój musimy znaleźć w samym sobie. w swoim wnętrzu. sama zmiana otoczenia, bez zmiany postrzegania, nic nam nie da. będziemy tylko tak gonić za slow i to wcale slow nie będzie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Właśnie tak. Slow life przez to, że jest odmieniany w mediach przez przypadki może budować mylny przekaz. Ludzie wpadają w pułapkę. Zmieniają swoje życie o 180 stopni, rzucają stanowiska w bankach czy innych korporacjach, uciekają na sielską wieś i pierwszy szok. Trzeba się brudzić. Itd. Sama prawie wpadłam w tę pułapkę. Uratowało mnie dzieciństwo, które spędziłam na typowo rolniczej wsi. Wiedziałam jak to jest:-) Cieszę się, że w moim przypadku obcowanie z naturą, rodzaj osamotnienia i akceptacja stylu życia poszły w parze z harmonią wewnętrzną. A przecież nie musiało tak być :-)

      Usuń
  4. Ja mieszkam na wsi ale nie potrafię się tu odnaleźć, ciągnie mnie do miasta, lubię życie w biegu i ta adrenalinę i presję.Chyba jeszcze nie potrzebuje tego spokoju 😉

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ten spokój nijak nie łączy się ze wsią. U mnie ciągle brakuje czasu, presja zawodowa i związana z dziećmi jest bardzo wysoka. Marzę o tym, by wyjechać ( na wieś :-)) i odpocząć. Wieś to wyzwanie, nie ma atrakcji, a adrenalinę podnosi zmaganie się z oporną czasem naturą. 8 miesięcy jazdy i 4 miesiące zachwytów.

      Usuń
  5. Ja też szukam swojego slow w środku 😃

    OdpowiedzUsuń
  6. Czytając Twój wpis miałam przed oczami kadry z filmu Baby Boom :) Jak zwolnić? Ja pilnuję i celebruję poranną kawę w ogrodzie. Bez telefonu, bez komputera, bez tabletu. Tylko ja, kawa i śpiew ptaków :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Myślałam, że tylko ja tak mam, że jak postanawiam zwolnić, to czas przyspiesza :) Żeby się wyciszyć, odcinam się od internetu, pracuję w ogródku, idę z M. i H. na spacer nad morze. Wracam spokojniejsza i pewna, że jednak lubię moje życie w mieście :) Pozdrawiam Cię

    OdpowiedzUsuń
  8. Dla mnie to umiejętność odpuszczania, gdy czuję, że nadmiar zadań zaczyna mnie przytłaczać :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Oh... czytam Twój artykuł, siedząc w pokoju, a tym samym słuchając dobiegającego mnie gwaru ulicznego. Na samą myśl o przynajmniej kilku godzinach spędzonych na wsi uśmiech maluje się na mojej twarzy.
    Slow life to dla mnie to chwile z bliskimi, to śniadanie zjedzone bez pośpiechu i kontakt z naturą. To celebrowanie każdego momentu, który dzieje się Tiu i Teraz. ;)
    Życzę udanej soboty ! ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Chyba w takim razie slow zupełnie nie jest powiązane z miejscem w jakim żyjemy, ale raczej z naszą osobowością i postrzeganiem świata :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miejsce, w którym żyjemy może nam ułatwiać lub nie. Ale zgadzam się z Tobą. Slow to dla mnie uważność. Trzeba się zatrzymać żeby coś dostrzec, innej opcji nie ma, niezależnie od warunków.

      Usuń
  11. Trudno zwolnić, ale na pewno bardzo warto. Chociażby dla takiego uzmysłowienia sobie że nic nie muszę, chociaż przez chwilę. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  12. Dla mnie zwolnienie polega przede wszystkim na rezygnacji z niepotrzebnych działań. Często gubimy się w wyborze, co jest dla nas istotne. Wg mnie slow life to podejmowanie tylko tych aktywności, które są z różnych względów dla nas ważne lub rozwijające i wnoszą coś do naszego życia. Pozdrawiam ciepło!

    OdpowiedzUsuń
  13. Pięknie tam u Ciebie, ja chyba w ogóle żyję już na spowolnieniu. Nigdzie mnie nie goni, mam wiele dystansu. Polecam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :-) Parę lat temu myślałam, że taki azyl uchroni mnie przed wariactwem tego świata. Wiem już, że nie o to chodzi, ale okoliczności przyrody zdecydowanie pomagają :-)

      Usuń
  14. Mam możliwości mieszkania w różnych miastach, ale najchętniej bym się przeprowadził na jakąś wieś - maksymalne zadupie, oddalone o 100 km od jakiegoś większego miasta, gdzie są krowy, łąki, świnie i zielona trawa. :D

    OdpowiedzUsuń
  15. Momenty spowolnienia, o których piszesz, to coś w rodzaju duńskiego HYGGE. Na pewno o nim słyszałaś, a jeśli nie, polecam niedawno wydane po polsku książki. Inspirujące

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, wiem co to znaczy. Właściwe otoczenie może sprowokować do dystansu i uważności, a Duńczycy wiedzą jak to robić :-)

      Usuń